رهاورد دانش

پیشرفت های نوآورانه به گسترش تنوع و پیچیدگی زباله هایی قیمت ضایعات کامپیوتر که آب و هوا را آلوده می کنند، افزوده است. پیشرفت فوق العاده در ایجاد سخت افزارهای الکتریکی و الکترونیکی که به دلیل پیشرفت مکانیکی و جهانی شدن بازار، جایگزینی آن و در نتیجه حذف آن را تسریع می بخشد، که روزانه ضایعات الکترونیکی زیادی تولید می کند. در مکزیک اطلاعات کمی در مورد این موضوع وجود دارد. مطالعه‌ای که در سال 2006 توسط ایپسوس موری در 9 کشور انجام شد، نشان می‌دهد که تنها 43 درصد از 1000 پاسخ‌دهنده متوجه شده‌اند که رایانه‌های شخصی و سایر ابزارهای الکترونیکی حاوی موادی هستند که برای رفاه انسان و آب و هوا مضر هستند.

بنیاد عمومی زیست شناسی تخمین می زند که حجم زباله در محدوده سال های 1998 و 2006 167 درصد افزایش یافته است. در حال حاضر، تخمین زده می شود که در مکزیک حدود 150000 تا 180000 تن در سال ایجاد می شود، رقمی که شبیه به بالا رفتن از Azteca Arena چندین بار. ، که گستردگی موضوع را نشان می دهد. یکی از حساس ترین زوایای عدم وجود داده در مورد طرح های بهره برداری، آخرین هدف زباله های الکترونیکی و عدم وجود چارچوب رسمی برای مدیریت قانونی آن در مراحل مختلف است.

این مشکل با رویکرد رایانه های شخصی و تلویزیون های با کیفیت بالا افزایش خواهد یافت. پذیرفته شده است که سالانه 25 میلیون تلویزیون دور ریخته می شود و این رقم در مورد تلفن های همراه بسیار بیشتر است. در سال 2005، 98 میلیون گجت در ایالات متحده دور ریخته شد، و اگر همه چیزهای هدر رفت الکترونیکی جمع شود، طبق برنامه آب و هوای کشورهای متحد، انتظار می رود که 45 میلیون تن متریک در سال به طور کلی ایجاد شود. .

گجت‌های الکترونیکی

گجت‌های الکترونیکی آلودگی عظیمی را به وجود می‌آورند که مربوط به نوع موادی است که در مونتاژ آنها استفاده می‌شود. دو مجموعه از موادی که برای سلامتی انسان و آب و هوا مضر هستند هرازگاهی در تولید رایانه‌های شخصی و دستگاه‌های خانگی مورد استفاده قرار می‌گیرند: مخلوط‌های طبیعی پلی‌کروم، که به‌طور مشابه، بازدارنده‌های آتش نامیده می‌شوند (بی‌فنیل‌های پلی‌برومینه یا دی‌فنیل اتر شش ظرفیتی)، که به‌صورت افزوده استفاده می‌شوند. مواد موجود در پلاستیک و فلزات سنگین مانند سرب، جیوه، کادمیوم و کروم در مونتاژ وسایل الکترونیکی. همچنین، آنها حاوی طلا و آرسنیک هستند، به همین دلیل آلودگی توسط زباله های الکترونیکی به اندازه نگران کننده ای می رسد. به گفته محققان، چنین موادی به عنوان یک قاعده، خاک، آب، هوا و سیستم های بیولوژیکی را کثیف می کند و به یک مسئله پزشکی برای جمعیت می پردازد که هنوز در مناطق خاصی به این شکل دیده نشده است، و یا طرح هایی برای مراقبت قانونی آن در نظر گرفته نشده است. از. به عنوان مثال، آلودگی آب با مواد سمی مانند سرب، کادمیوم یا جیوه (آنهایی که عموماً در مونتاژ سخت‌افزار رایانه شخصی استفاده می‌شوند) واقعاً به چندین برابر بیشتر از آن چیزی بستگی دارد که توسط انجمن رفاه جهانی تأیید شده است. تندرستی. در کشور ما مکرراً می توان مشاهده کرد که نهرها در اطراف جوامع عظیم شهری مملو از شیشه های شکسته، مدارهای الکترونیکی و پلاستیک هستند و همه چیز برابر است.

این موضوع در کشورهایی که این زباله های الکترونیکی را دریافت می کنند بسیار جدی تر است. در هند، چین و آفریقا، بخش بزرگی از هدر رفت الکترونیکی که در ایالات متحده ایجاد می‌شود «مجدداً استفاده می‌شود»، جایی که برای بازیابی سرب، طلا و سایر فلزات مهم استفاده می‌شود. در هر صورت، در آن چرخه، اجزایی، مثلاً کادمیوم یا جیوه، کثیفی و آب را آلوده می کند. در واقع، «استفاده مجدد» از وسایلی که واقعاً غیرقابل استفاده هستند، ناچیز است و اکثریت قریب به اتفاق آن به زباله‌های روباز می‌رود. کارول مقاله‌ای را در نسخه اسپانیایی Public Geographic توزیع کرد که در آن اتفاقاتی را که در نیجریه اتفاق می‌افتد را به تصویر می‌کشد، کشوری که تجهیزات بی‌معنی زیادی دریافت می‌کند و علامت چارچوب برای استفاده مجدد از قطعات الکترونیکی را از دست می‌دهد. در لاگوس، پایتخت قدیمی نیجریه، هر ماه 500 محفظه با تجهیزات الکترونیکی مورد استفاده نمایش داده می شود. هر نگهدارنده حدود 800 رایانه شخصی را منتقل می کند که مجموع آن 400000 است. از این مبلغ، 75٪ غیرقابل استفاده است و نگهداری آن از نظر مالی مفید نیست، بنابراین آنها غمگین هستند. یک روش معمولی مصرف آنهاست، بنابراین زمانی که سیم به دست می‌آید و به خریداران ضایعات فلزی با دلاری کم عرضه می‌شود، باید تاج غلیظی از دود تیره در اطراف ابوجا، پایتخت، قابل مشاهده باشد. مصرف مواد سرطان‌زا و سایر قسمت‌های سمی که زمین و آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کنند، آموزش‌هایی است که توسط بچه‌هایی انجام می‌شود که مدام به مضرات معرفی می‌شوند. صفحه نمایش رایانه شخصی می تواند حاوی چهار کیلو سرب و سایر فلزات سنگین مانند کادمیوم باشد.

در حال حاضر ترتیباتی برای مدیریت آنچه در حال وقوع است وجود دارد، به عنوان مثال، Basi در سال 1989 خواند، که تفاهمی است که توسط 170 کشور تأیید شده است، با یک دستورالعمل جهانی که حاوی قوانینی در رابطه با درمان زباله های الکترونیکی است. کشورهای ایجاد شده باید کشورهای کشاورزی را در مورد ظاهر محموله های زباله خطرناک روشن کنند، اما متاسفانه این اتفاق نمی افتد.

https://arkabazyaft.ir/%d9%82%db%8c%d9%85%d8%aa-%d8%ae%d8%b1%db%8c%d8%af-%d8%b6%d8%a7%db%8c%d8%b9%d8%a7%d8%aa-%da%a9%d8%a7%d9%85%d9%be%db%8c%d9%88%d8%aa%d8%b1/